Weer thuis
Heerlijk, ik ben weer thuis in Schermerhorn. Het was een prachtige reis en mijn verblijf in Seoul was een geweldige ervaring. Ik heb een hoop geleerd, nieuwe mensen ontmoet, nieuwe culturen ontdekt. Dat alles zal mij helpen op mijn weg in het driebanden. In deze laatste column blik ik nog even terug op zeven hele leerzame weken.
Dinsdag 12 juli vertrok ik met een rugzak met wat vrijetijdskleding, mijn biljarttenue en mijn keu naar Seoul. In mijn boekje stond één naam, William Oh, de man die ik bij de World Cup in 2021 in Veghel had ontmoet en die mij had aangemoedigd om een trainingsstage in de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul te volgen. Het werd een warm welkom in zijn MVL-biljartclub in de regio Gangnam.
Die eerste week kwam ik in een rollercoaster. Ik ontmoette de Nederlandse ambassadeur, Joanne Doornewaard, maakte kennis met de ex-premier van Zuid-Korea Kim-Bu Gyeom en sloot vriendschap met het Italiaanse talent Alessio d’Agata en de Koreaanse topper Jun Tae Kim. Met hen heb ik heel wat uren in de club doorgebracht, spannende partijen gespeeld en vooral veel geleerd.
Leuke dingen
En natuurlijk heb ik in Seoul ook leuke dingen gedaan. Ik beklom bergen, genoot van het uitzicht op twee uitkijktorens, bezocht andere sportwedstrijden met hostelgenoten, dolde in een meertje even buiten Seoul met biljarters, ging naar het voormalige Olympische Park en snoof cultuur in het Nationaal Museum. En ik genoot waar mogelijk van de Koreaanse keuken, met heerlijke gerechten, pittige barbecues en veel noodles.
Maar centraal tijdens mijn reis stond natuurlijk het biljarten. Ik bracht dagelijks vele uren door in de MVL-club van William om tegen Koreanen van allerlei niveaus te spelen. Soms speelde ik wel vijf of zes partijen op een dag, waarna ik doodmoe in mijn bed rolde. Intensief waren ook mijn partijen tegen Alessio en Jun Tae.
Terugkoppeling
Wekelijks koppelde ik mijn ervaringen terug aan mijn coach, Bart Boogaard, die mij vervolgens via de mail feedback gaf. Ik schreef in mijn column al eerder over het ‘Sam-ritme’, over hoe ik mij goed kon concentreren en op welke manier ik mij het beste kon voorbereiden op de ‘echte’ wedstrijden.
Zoals ik vorige week heb gemeld was mijn optreden tijdens de World Cup niet wat ik ervan gehoopt had. Maar daarom welke extra motiverend om mij te verbeteren. Nadat ik was uitgeschakeld heb ik wel genoten van het spel van anderen. Zoals van m’n maatje Jun Tae, die pas in de kwartfinale werd uitgeschakeld door de jonge Fransman Gwendal Marechal. Of van Zanetti, die weergaloos speelde in de poulefase, maar door diezelfde Marechal een ronde later toch werd uitgeschakeld.
Mooie sport
Alles is mogelijk in het driebanden. En natuurlijk heb ik genoten van Myeong Jong Cha, waarmee ik nog een aantal keer heb getraind in de MVL-club. Hij was daar onder de indruk van mij, maar die rol was nu omgedraaid. Dat hij de finale haalde, was onwijs bijzonder en zeker de halve finale was prachtig om te zien. Net als de andere halve finale overigens, waarbij het genieten was van Jaspers en Sanchez. Wat een spanning en wat is het toch een mooie sport.
Na de Worldcup ben ik nog een paar dagen naar Sokcho gegaan, om de hele reis in Zuid-Korea nog even te laten bezinken, in het mooie Seoraksan National Park. Terug in Nederland gaat het gewone leven weer verder. Ik ga weer naar mijn werk, speel deze week de GP in Sittard en ga met mijn club Zundert deelnemen aan de competitie.
Dank
Dit was mijn laatste column over mijn trip naar Seoul. Maar als je mij wil blijven volgen, kijk dan op mijn site www.samvanetten.nl of volg mij via Facebook of Instagram. Dank voor alle leuke en positieve reacties. We spreken elkaar.
Groet,
Sam
Grand Prix Sittard
Deze week neem ik deel aan de Grand Prix driebanden in de Biljartacademie in Sittard. Ik start in het hoofdtoernooi op donderdag 8 september. Ik speel drie partijen, tegen Dick Jaspers, Rudy Gerritsen en Nick Zuijkerbuijk. Ik start om 11.00 uur tegen Gerritsen. Daarna speel ik om 15.00 en om 19.00 de resterende wedstrijden.
De nummers 1 & 2 van de poule gaan door naar de knock-outfase op zaterdag. De 1/8-finales worden dan gespeeld om 11.00 en 13.00.
Volg mij
Je kunt de partijen in Sittard volgen via een livestream Rede Biljartacademie. Je kunt de resultaten van alle partijen ook zien op driebanden.nl.
Veel plezier!
Seoul, 31-8-2022
Balen
Zo, dat was balen afgelopen week. Vol optimisme ging ik woensdag naar het Korea National Training Center waar de vierde World Cup van het jaar werd gehouden. Vijf uur later stond ik weer buiten met mijn keu, een illusie armer. Ondanks mijn goede gevoel liep ik tegen twee nederlagen aan.
De World Cup in Seoul was voor mij dit jaar de vierde confrontatie met de toppers in het driebanden. Na Ankara, Las Vegas en Ho Chi Minh Stad, waar ik nog de pre-pre-kwalificatie moest spelen, was ik nu, door mijn resultaten tijdens verschillende toernooien, direct toegelaten tot het pre-kwalificatietoernooi.
De afgelopen zeven weken had ik veel getraind. Ik speelde tegen heel veel verschillende spelers, van clubleden tot top 20-spelers. Als trouw lezer van mijn column weet je daar inmiddels alles van. Soms ging het goed, dan weer wat minder, maar al met al had ik het gevoel dat er vooruitgang in mijn spel zat. Dat bleek ook uit de waardering die de Koreanen voor mij hadden.
Goede moed
Hoewel ook bij mij de spanning toenam, ging ik toch met goede moed naar de biljarthal waar de World Cup inmiddels al enkele dagen aan de gang was. Mijn eerste tegenstander, de Koreaan Tae Hee Lee had al een aantal partijen gewonnen en was daardoor doorgedrongen tot de pre-kwalificatie. De Turk Turgay Orak, nummer 69 op de ranking-list, was net als ik rechtstreeks toegelaten tot de pre-kwalificatie.
Hoewel de partij om 04.00 uur Nederlandse tijd begon, begreep ik dat er in Nederland toch meer dan vijftig mensen mijn verrichtingen volgden via het internet. Ik hoop niet dat ik ze erg teleurgesteld heb, want door een slechte start kwam ik al snel op een 9-1 achterstand, die ik de hele partij niet meer heb kunnen goedmaken. Uiteindelijk verloor ik met 30-21 van Lee en daarmee was mijn hoop op de volgende ronde verkeken.
Terugkijken
Tegen Orak begon ik anderhalf uur later iets beter. Maar de 5-0 voorsprong verdween als sneeuw voor de zon, want de volgende dertien beurten wist ik maar drie punten te scoren. Dat is onvoldoende. Na de pauze kon ik nog iets terugkomen, maar omdat Orak regelmatig punten sprokkelde en eindigde met series van 3 en 6, verloor ik ook deze partij met 30-20. Uiteraard teleurstellend en flink balen. Maar wellicht wel weer extra leerzaam en daarom zal ik de partijen nog eens terugkijken en samen met mijn coach proberen te analyseren waar en hoe het volgende keer beter kan.
Die volgende keer is al snel. Donderdag 8 september neem ik in Sittard deel van de Grand Prix, met als inzet deelname aan het NK Masters in 2023. Wie mijn tegenstanders zijn is nog niet bekend, maar ik weet wel dat ik in een poule zit met wereldkampioen Dick Jaspers. Daar komen er nog twee uit de voorronden bij. Tot volgende week.
Seoul, 25-8-2022
Ups-and-downs
Deze week speel ik mijn eerste wedstrijden bij de World Cup in Seoul. In de aanloop er naartoe merk ik dat de spanning stijgt, ook bij de clubspelers die eveneens gaan deelnemen. Zelf wissel ik hele goede trainingspartijen af met mindere en mis eenvoudige ballen om vervolgens ‘onmogelijke’ te maken. Soms speel ik onzeker zonder enig gevoel, dan weer keert het goede gevoel terug en win ik mijn partijen overtuigend. Het is net alsof je een heel seizoen in een maand beleeft, met ups-and-downs.
Om het in voetbaltermen te zeggen, ga ik nu proberen honger naar de bal te krijgen. Ik bereid me goed voor in de MVL-club. Ondertussen doe ik ook wat leuke dingen om niet alleen met biljarten bezig te zijn. Zo ga ik met een groepje van de club naar het Olympisch Park waar in 1988 de Spelen zijn gehouden. En we brengen een bezoekje aan de Lotte Tower, een toren met 123 verdiepingen en daarmee de hoogste toren van Korea. Een paar dagen later snuif een vleugje Koreaanse geschiedenis op in het National Korea Museum.
Met William, Alessio en Jun Tae beklim ik de Bukhansan Mountain. Dat betekent ’s morgens vroeg mijn bed uit, omdat het anders te warm is voor de klim. De berg is achthonderd meter hoog en het laatste stukje gebruiken we een touw om de top te bereiken. Boven hebben we een supermooi uitzicht over de stad en de bergen rond Seoul. Een superleuke trip met de mensen waar ik de afgelopen weken een hele leuke tijd mee heb gehad.
Dagritme
Om me goed voor te bereiden op de World Cup pas ik mijn dagritme aan. Ik sta om 08.00 uur op, ga op tijd naar de biljartzaal en speel maximaal vijf minuten in, om daarna een wedstrijd te spelen. Net zoals bij normale officiële wedstrijden.
Deze week speelde ik ook een partij tegen een Koreaans clublid. Van huis uit ben ik nog weleens gewend om wat te verdedigen als het kritisch wordt. Dat doe ik tegen hem ook, maar dat heeft totaal geen zin. Alle verdedigende ballen speelt hij er bovenop met een losbander. Allemaal gaan ze erop. Het verbaast me hoe goed ze dit, ongeacht hun niveau, kunnen.
Als ik William vraag hoe het komt dat Koreanen zo goed zijn in “losse banders”, dit zijn stoten waarbij je eerst een band raakt met de stootbal, voordat je een andere bal raakt, antwoordt hij dat Koreanen vaak een spel spelen, waarbij een losse bander dubbele punten geeft. Hierdoor gaan ze heel vaak voor een oplossing via de losse band, waardoor ze deze ook erg sterk spelen. Het maakt niet echt uit tegen wie je speelt. Een beetje goede biljarter ‘knalt’ alle losse banders er strak op. Leuk om te zien.
Op mijn Taekondo-les leer ik de volgende dag de traptechniek beter beheersen. Op een gegeven moment word ik naar voren geroepen en mag ik een plankje doormidden trappen. Niks bijzonders, maar toch leuk natuurlijk voor de Koreaanse groepsgenoten.
Ik ben ook blij dat ik de afgelopen dagen weer wat Nederlandse spelers heb ontmoet. Behalve ikzelf spelen ook de wereldkampioene bij de dames, Therese Klompenhouwer en Volkan Cetin in de pre-kwalificatie-ronde. En is het toernooi gestart voor Joris van ’t Zelfden en Joey de Kok. Sinds maandag slaap ik ook in het spelershotel.
Eddy Leppens
Ook train ik, zoals afgesproken, een keer met de Belgische oud-kampioen en PBA-speler Eddy Leppens. Met hem ga ik naar de JS-club, een zaal met 17 grote tafels. Ter vergelijking: In Nederland heeft de grootste club vier grote tafels. En ‘s ochtends om 11.00 uur zijn al die tafels bezet. Het geeft aan hoe groot de sport in Korea al is.
Ik verlies mijn partij tegen Eddy, maar leer een heleboel van mijn Belgische collega. Bovendien geeft hij mij nog een aantal goede adviezen en we oefenen nog een aantal systemen die wij in Europa niet kennen,voor die losbanders. Daar hebben ze in Korea dus allerlei systemen voor, vandaar dat ze er ook zo goed in zijn. Best interessant.
In Seoul houd ik vast aan mijn eigen voorbereiding. Daar heb ik vertrouwen in, maar of dat voldoende is in de World Cup een ronde verder te komen….
Dat lees je volgende week.
Je kunt het ook rechtstreeks volgen op internet. Er staat een knop “Live” op de volgende website http://umb.cuesco.net/competition/info?idx=137
en zo volg de partijen op de voet. Ik speel woensdag 24 augustus om 04.00 uur Nederlandse tijd en daarna – afhankelijk van het resultaat – om 07.00 of 10.00 uur.
Seoul, 17-8-2022
Zin in de World Cup
Na zo’n vijf weken trainen begin ik te verlangen naar een echte wedstrijd. Die zit eraan te komen, want over een week neem ik deel aan de World Cup in Seoul. Woensdag 24 augustus staan mijn eerste partijen op het programma. Ik kijk er naar uit.
Maar eerst breng ik nog vele uren door in de MVL-club waar klanten graag tegen mij willen spelen. Althans, dat dacht ik. Totdat Kim Teacher mij vertelt dat ik te langzaam speel. Dat vinden de Koreanen niet zo leuk, zegt hij. En dat vind ik weer niet zo leuk. Ik ben hier immers om mezelf te verbeteren, niet om snel punten te scoren. ’s Nachts in mijn bed lig ik te denken wat ik hier nu mee aan moet.
De volgende dag besluit ik toch om wat sneller te spelen. Dat gaat wonderwel goed. Ik voel me vrijer, maak hoge series en speel goede wedstrijden. Door mijn snellere spel speel ik ook meer partijen. ’s Avonds om 18.00 uur heb ik al vijf partijen gehad. Ik ben kapot. Daarom ga ik naar Hongdae, eet in een heerlijk noodle-restaurant en laat mij vervolgens eens goed masseren.
De volgende dat speel ik weer het snellere spelletje. Tegen een klant, tegen mijn Italiaanse vriend Alessio en zelfs tegen de Koreaan Jun Tae. Hij is de nummer 16 van de wereld gaat het goed.
Trainingswedstrijd
Even relativeren. Het is natuurlijk een trainingswedstrijd. Maar toch stemt het me tevreden dat de Koreanen in de club enigszins onder de indruk zijn van mijn spel. Dat geeft vertrouwen.
Terug in mijn hostel lees ik een interview met atlete Femke Bol in het blad Helden. Zij is echt een schoolvoorbeeld van een sporter met een procesmatige aanpak. Ze heeft een duidelijk plan welke punten ze wil verbeteren, maar doet dat stapje voor stapje. Ze is dan ook blij met haar tweede plaats op het WK, terwijl heel Nederland had gehoopt dat ze de titel zou pakken. Ze houdt zich echter aan haar plan en is een mooi voorbeeld voor mij.
Natuurlijk hoop ik mijn opgaande lijn volgende week bij de Worldcup door te trekken. Ik mag door mijn hogere ranking dit keer beginnen in de PQ-ronde op woensdag. De winnaar van een poule van drie gaat door naar de Q-ronde.
Ik speel in iedere geval tegen Turgay Orak, een jonge en zeer sterke speler uit Turkije. Hij staat 69e op de wereldranglijst. Daarnaast tegen een qualifier die dan al twee ronden heeft overleefd. Dus dat wordt ook een uitdaging. Maar dat is alleen maar mooi en heb ik alleen maar zin in!
Nederlanders
Ik ontmoet de komende week gelukkig ook weer een paar bekende Nederlandse driebanders. De jonge spelers Joey de Kok en Joris van ‘t Zelfden spelen een voorronde, wereldkampioene Therese Klompenhouwer en Volkan Cetin starten net als ik in de PQ-ronde en later komen we ook nog Jeffrey Jorissen en Dick Jaspers tegen.
Als ik de Financial Times open sla lees ik daarin over een onderzoek dat de krant heeft gedaan onder de Koreaanse bevolking. Van de 52 miljoen inwoners geven 12 miljoen Koreanen aan dat biljarten hun favoriete sport is. Dat is goed nieuws voor de Aziaten, die hopen dat driebanden over een paar jaar een Olympische sport wordt.
Wie weet speel ik ooit nog eens op de Olympische Spelen. Maar nu eerst de World Cup. Ik hou jullie op de hoogte.
PS. Mijn partijen zijn te volgen via http://umb.cuesco.net/competition/info?idx=137. Ik speel de partijen in de poulefase om 04.00 en vervolgens om 07.00 of 11.00 uur Nederlandse tijd.
Seoul, 11-8-2022
Het ‘Sam-ritme’
Voor een biljarter is niet alleen de concentratie belangrijk, het draait in onze sport ook om rust en regelmaat. In het dagelijks leven en vooral tijdens de wedstrijden. Het is belangrijk om in het juiste ritme te komen, waardoor je uiteindelijk de punten beter kunt afwerken. Afgelopen week ben ik met name bezig geweest te zoeken naar het juiste “Sam-ritme”.
Mijn dagen in Seoul zien er inmiddels vaak hetzelfde uit. Ik sta op, ontbijt en doe wat oefeningen om mijn fysiek op peil te houden. Daarna reis ik met de metro naar de biljartzaal, waar ik train en wedstrijden speel. In de metro lees ik vaak een boek. Ik krijg kippenvel bij het lezen van het boek ‘De laatste kamer’ van Geert-Jan Knoops over een dwalingszaak in de rechtspraak. Echt een aanrader.
Gelukkig heb ik ook wat ontspannende literatuur meegenomen. Een leuk boek over Yab Yum leest lekker weg en daarnaast heb ik wat boeken over Nederlandse sporters ter inspiratie en om er wat van te leren.
Beemster
Om meer rust en ritme te krijgen verruil ik mijn drukke hostel voor een hotel waar ik al eerder heb geslapen. De avond voor mijn vertrek doe ik rustig aan. Ik raak aan de praat met een paar mensen in het hostel. Blijkt dat één van de gasten uit de Beemster komt. De wereld is klein, zelfs in hartje Seoul kom je mensen uit de regio tegen.
Tijdens de wedstrijden in de biljartclub concentreer ik me bewust op het vinden van het juiste ritme. Om rustig te worden doe ik bovendien ademhalingsoefeningen op mijn stoel. Dat helpt, want ik slaag erin om verschillende partijen het juiste ritme te vinden. Maar nog lang niet altijd, dus er blijft voldoende werk aan de winkel.
Ook de survivalgames zijn hier een goede training voor. Ik begin de eerste wedstrijd slecht en de eerste twee uur maak ik nauwelijks een punt. Ik ben zelfs bijna al mijn fiches kwijt. Daarna gaat het beter en maak ik verschillende series, waardoor ik toch weer met voldoende fiches eindig.
Uitje
Ook nu is het niet alleen biljarten wat de klok slaat. Met een groep Koreaanse biljarters hebben we een leuk uitje naar Gangwon-do. Dat ligt een uur ten noorden van Seoul.
We zwemmen, vissen, kaarten en met z’n allen gaan we op zo’n banaan achter een boot aan varen. Een leuke onderbreking van het dagelijkse ritme. We sluiten af met een Koreaanse BBQ en voor het naar bed gaan eten we nog noodles. Dat vinden ze hier heel normaal.
De volgende dag train ik de extra calorieën eraf met behulp van een app, waarmee ik zelf wat oefeningen kan doen. Alleen omdat het hier standaard boven de 30 graden is met een hoge luchtvochtigheid en doordat ik dit niet gewend ben, gutst het zweet van mijn lichaam. En dag later voel ik alle spieren in mijn bovenlichaam. Ook wat dat betreft is er zeker nog wat werk aan de winkel.
Taekwondo
Ook heb ik inmiddels mijn eerste Taekwondo-les gehad. Ik mag aansluiten bij de les van “adults” die al vijf tot elf jaar Taekwondo doen. Voor mij is er een wit pak met een witte band. Na de opwarming leer ik wat Taekwondo-principes. Het valt niet mee om tijdens de oefening twee verschillende bewegingen te maken. Bijzonder om te zien hoeveel controle zij over hun lichaam hebben.
Daarna maak ik wat speciaals mee. Aan twee leerlingen van rond de vijf jaar wordt de rood/zwarte band uitgereikt. Onder toeziend oog van hun ouders moeten ze met een draaiende traptechniek een blokje hout doormidden trappen. Drie meisjes ontvangen de zwarte band. Zij moeten een steen doormidden slaan. Leuk om mee te maken en ik ben een mooie ervaring rijker.
Ik eindig mijn eerste les met een paar traptechnieken. Kennelijk ben ik te overmoedig, want de volgende dag heb ik behoorlijk pijn in mijn liezen. Met behulp van Tai Chi-oefeningen zoek ik naar de souplesse in mijn lichaam. Of het helpt? Wellicht lees je dat volgende week in mijn vijfde column op deze site.
Seoul, 4-8-2022
Focus houden is alles
Biljarten is een concentratiesport. Je moet je focussen op iedere stoot en mag niet verslappen. En dat is best moeilijk als je vier partijen op een dag speelt. Dan slaat de vermoeidheid toe en maak je soms onnodige fouten. Maar even later maak je weer de moeilijkste caramboles. Dat is het mooie van de sport: de oneindige verrassingen.
Afgelopen week speelde ik op een avond een zogeheten survivalgame. Bij een punt krijg je van iedere deelnemer een pokerfiche, om zo ook de mindere spelers bepaalde voordelen te kunnen geven. Ik begon direct met een serie van tien en bleef vier uur lang goed scoren. Maar een foutje hier en daar wordt meteen hard afgestraft. Die afwisseling maakt het mooi en leerzaam. En in het welbekende survival systeem, waarbij losse banders dubbel tellen. Leuk en leerzaam tegelijk, ook om zo lang de focus te houden, met lange pauzes.
Seoul Tower
Natuurlijk ben ik niet iedere dag met biljarten bezig. Deze week bezocht ik met twee aardige “hostelgenoten” de Seoul Tower. Mooi uitzicht heb je daar, over de bizarre grote stad. Ook was ik onder de indruk van mijn bezoek aan het Gyeongbogung Palace, het belangrijkste koninklijk paleis van de Joseon-dynasty.
Met vijftien mensen uit mijn hostel ben ik een middag naar een baseball-wedstrijd geweest van de Doosan Bears. Er was weinig publiek in het grote stadion, maar dat maakte niet uit. Er was entertainment, waarbij een artiest liedjes zong met cheerleaders die een simpel dansje voordeden, waarop iedereen kon meedansen. En dat doet ook iedere Koreaan dan. Verder waren er spelletjes in de pauzes, waarbij we zelfs nog op de Koreaanse televisie kwamen. Al met al mooi om mee te maken.
Maar biljarten vormt voor mij natuurlijk wel de hoofdmoot van mijn dagbesteding. Daarom wilde ik graag naar de finaledag van een PBA-toernooi. De PBA is de nieuwe Koreaanse profbond. Helaas was de eindstrijd uitverkocht. Ik ken gelukkig wel wat biljarters en via de Belgische oud-kampioen Eddy Leppens hoopte ik toch naar binnen te kunnen. Maar zelfs voor deze wereldtopper was er geen plekje over.
Eddy nodigde mij wel uit om, samen met zijn vrouw Andrea, een Koreaanse barbecue te doen. En we maakten de afspraak om een keertje samen te gaan trainen.
Geluksdag
Nu ik ruim veertien dagen in Seoul ben, begin ik mijn draai te vinden. Waarschijnlijk komt dat omdat ik de tafels nu goed ken. Ik word zeker nog weleens verbaasd door een Koreaanse klant, die zomaar boven de 1 gemiddeld speelt en mij verslaat. Maar soms verbaas ik hen ook wel, merk ik.
Zo werd ik uitgedaagd door een Koreaanse biljarter die normaal niet in de MVL-club speelt. Het was aan het einde van de dag en ik was behoorlijk moe. Maar het bloed kruipt natuurlijk waar het niet gaan kan. Ondanks de vermoeidheid speelde ik erg lekker, met een van mijn beste wedstrijden tot gevolg. Ik ben benieuwd of het een geluksdag was of dat er inderdaad een stijgende lijn in mijn spel zit.
Daarnaast sloot ik deze week ik af met een bandstoot partijtje tegen William Oh. De Koreanen zijn nogal onder de indruk van de manier waarop wij in Europa kunnen bandstoten. Zelf hebben ze nog niet veel kennis van het spel. Ze begrijpen niet als ik al 15 à 20 puntjes bij elkaar maak langs de band. Toch willen de meeste goede spelers het graag leren. Ik ben benieuwd of en hoe deze discipline zich in Korea gaat ontwikkelen.
Tot volgende week!
PS. Heb je het al gezien. Ik heb op mijn site een speciale knop voor Supporters.
Seoul, 27-7-2022
Bijzondere ontmoetingen
Tijdens mijn eerste week in Seoul ontmoet ik veel nieuwe mensen. Dat kan natuurlijk ook niet anders, want ik ben voor het eerst in mijn leven in Zuid-Korea. Eén man ken ik wel, dat is William Oh, de topman van het Koreaanse mediabedrijf Five & Six. Als ik hem opzoek in zijn MVL-biljartclub, blijkt hij een dinerafspraak te hebben met een aantal mensen. Ik word spontaan uitgenodigd om aan te schuiven.
Ik maak kennis met de Italiaan Alessio d’Agata, die net als ik, op trainingsstage is. Hij is er al twee maanden. Verder zit ook de Koreaan Jun Tae Kim aan tafel. Hij is 27 jaar en volgens de Koreaanse manier van tellen is hij net zo oud als ik, terwijl ik net 26 ben geworden. Jun Tae Kim behoort wel tot de top 20 van de wereld. Zover ben ik nog lang niet.
Naast William Oh zit een oudere man. Het blijkt de voormalig premier van Zuid-Korea te zijn.
Kim Bu-Gyeom was tot 21 mei premier nadat hij twee jaar minister van Binnenlandse Zaken en Veiligheid was geweest. William Oh had de hele dag met hem gegolfd. Bijzonder zeg. We eten heerlijk Koreaans en wisselen onze ervaringen uit.
Fysiek zwaar
Ik merk toch dat de reis naar Seoul fysiek zwaar is geweest. Ik ben moe, maar kan slecht in slaap komen. Gelukkig gaat dat na een paar dagen beter. Ik kom beter in mijn ritme, ga na het ontbijt naar de biljartclub, speel daar mijn partijtjes en ga ’s avonds na het eten en nog een wedstrijdje op tijd naar bed.
Vanuit mijn hostel ben ik in drie kwartier in de MVL-club. Dat zijn normale reistijden in Seoul. De eerste dagen speel ik veel partijtjes. Natuurlijk tegen d’Agata en Jun Tae Kim. De Koreaan moet, volgens een handicapsysteem 50 caramboles maken, terwijl de teller voor mij op 40 staat. Dat betekent dat iedereen van iedereen kan winnen. Even later sta ik weer tegen een 18-jarige Koreaanse en krijg ik even op m’n donder. Het kan allemaal hier
Biljartclub
In de biljartclub in Seoul werkt het zo dat je als ‘topspeler’ speelt tegen de klanten van de club. Iedereen is ingeschaald op zijn eigen niveau. Ik moet 40 punten maken, mijn tegenstander bijvoorbeeld 24 of 28. Daardoor heb je iedere wedstrijd toch tegenstand van niveau en word je gedwongen om geconcentreerd te blijven spelen. En te letten op verdediging.
Bijzonder is mijn bezoek aan de Nederlandse ambassadeur in Korea, Joanne Doornewaard. Ik ga daarheen om informatiemateriaal te overhandigen van het Land van Leeghwater en het dorp De Rijp, de geboorteplaats van Jan Janszn Weltevree. Pak Yon, zoals hij in Korea heet, is daar heel beroemd, erkent ook de ambassadeur.
Natuurlijk spreken we ook over biljarten. Zij is verbaasd dat driebanden zo’n grote sport is in Korea, wil alles over mijn carrière weten en zegt toe dat ze binnenkort een World Cup-wedstrijd van mij wil bijwonen, dus wellicht is ze er eind augustus bij!
Bloedspannend
Na mijn bezoek aan de ambassade ga ik nog een paar uur trainen in de zaal van William Oh. Het is rustig in de biljartzaal. De Koreanen van de club nemen deel aan een toernooi op drie uur van Seoul. Tijdens dat toernooi spelen ze voor hun ranking. Er doen 512 spelers aan mee en er is een rechtstreeks knock-out-systeem. Bloedspannend dus.
Ik merk na een paar dagen zelf dat ik beter word. Ik maak meer series, heb een beter gevoel en dat valt zelfs William op. Dat laat hij me weten als we een wedstrijd tegen elkaar spelen. Toch ben ik nog niet tevreden. Dat hoeft natuurlijk ook niet, want ik heb nog zes weken te gaan in Seoul. Dan kan ik rustig schaven aan mijn techniek.
Topbiljarten is een kwestie van veel oefenen en zelfvertrouwen krijgen. Maar je moet ook een goede conditie hebben, de juiste voeding gebruiken en goed je rust nemen. Daarom heb ik inmiddels thuis een heel team om heen verzameld. Deskundigen die mij begeleiden op weg naar de top.
Teakwondo
Om in conditie te blijven had ik Nederland al besloten om in Seoul Taekwondo-lessen te volgen. Ik zoek een leuke club in de levendige wijk Hongdae. De eigenaresse van mijn nieuwe hostel heeft goede tips. Ik ga echter twijfelen of Taekwondo wel de juiste sport voor mij is, als ik hoor dat de Koreaanse biljarters aan Pilates doen. Misschien ga ik dat proberen. Goed voor lichaam en geest. Of zal ik toch maar Tai Chi doen?
Tot volgende week!
20-7-2022: Contrasten
Zo, dat is even wennen. Loop je op dinsdag nog door het rustige Schermerhorn, twintig graden, lekker zonnetje en een dag later zwerf je in Seoul, hectisch, regen en een klamme natte deken van meer dan dertig graden over je schouders. Het contrast kan niet groter zijn.
Mijn trip naar Seoul is begonnen en acht weken lang hou ik u op de hoogte van mijn ervaringen in de hoofdstad van Zuid-Korea. Omdat mijn column in De Uitkomst aan lengte gebonden is, probeer ik op mijn website wat uitgebreider te zijn.
Ik wil graag bij de beste driebanders ter wereld behoren en op mijn reis naar de top heb ik een trainingsstage van twee maanden ingepland in het land waar driebanden booming business is. In Seoul wil ik spelen tegen Koreaanse toppers, ervaring op doen en vooral een betere biljarter worden.
Maar eerst moet ik zorgen dat ik corona-vrij blijf. Dat kost me de kermis in Schermerhorn, want ik wil geen enkel risico nemen. Voor mij geen biertje in de sporthal op de mooie nieuwe kermis met Sanne. Zelfs mijn familie houd ik op afstand, want voor je het weet test je positief. En dan gaat het hele avontuur niet door.
Gelukkig krijg ik een mailtje dat de PCR test in Nederland negatief is. Stap 1 is gezet, dus zonder virus stap ik na 1,5 uur wachttijd op Schiphol in het vliegtuig van Asiana Airlines dat me via Rome naar Seoul brengt. Met dank aan opa de Reus, die mij in alle vroegte naar Schiphol brengt.
Aangekomen op Seoul Incheon Airport even wat papierwerk doen, vingerafdrukken en een foto laten maken bij de douane en daarna mag ik de taxi naar mijn hotel nemen.
Seoul is een stad van contrasten. Prachtige wolkenkrabbers staan tussen oude, vervallen huizen. Na een taxirit van een uur blijkt mijn hotel in zo’n oud pand te zijn gevestigd. Oud, smerig en zonder een greintje comfort. Dat wordt het dus niet, maar met dank aan mijn reisadviseur Nicolet Kunst uit Ursem kan ik snel een moderner onderkomen vinden. Even later krijg ik ook in Korea bericht dat mijn test negatief is, dus ik kan rustig gaan en staan waar ik wil.
Het is warm in Seoul en het regent. Misschien is het daarom relatief rustig op straat. Geen jachtige scootertjes of toeterende automobilisten. De Koreanen zijn een heer in het verkeer. Bij stoplichten wachten ze keurig tot het licht op groen springt, om zich vervolgens via een woud aan signaleringen op het wegdek verder te verplaatsen.
Op weg naar mijn nieuwe hotel in de wijk Dongdaemun maak ik even een proefritje in de metro. Met dank aan een behulpzame Koreaan koop ik een pasje in de supermarkt, waarmee je niet alleen boodschappen kunt doen, maar ook van het openbaar vervoer gebruik kunt maken. Snel doe ik een mondkapje voor waarna ik als een bijna twee meter lange reus opgepropt in de coupé tussen de kleine Koreanen vertrek. Ik val wel op.
De komende dagen ben ik voornamelijk in de MVL biljartclub aanwezig. Die club van William Oh, de CEO van het mediabedrijf Five & Six. Mede door zijn advies ben ik naar Korea vertrokken. Hopelijk helpt hij mij bij mijn missie om door het spelen tegen sterke tegenstanders mijn spel te verbeteren.
Maar natuurlijk ga ik ook leuke dingen doen. Deze week staat er een ontmoeting met de Nederlandse ambassadeur in Zuid-Korea op de agenda. Verder ga ik Seoul verkennen en, zoals de Westfriezen dat zeggen, dom kijken en me overal over verbazen. Ik hou u op de hoogte.
Op 12 juli vertrek ik voor een trainingsstage naar Seoul, Zuid-Korea. Aansluitend aan deze trainingsstage vindt hier van 22 t/m 28 augustus een Worldcup plaats. Tijdens deze gehele periode zal ik waarschijnlijk mooie en interessante ervaringen opdoen. Op deze pagina zal ik wekelijks mijn ervaringen met jullie delen en zo kunt u mij dus gedurende deze reis volgen!