Heerlijk, ik ben weer thuis in Schermerhorn. Het was een prachtige reis en mijn verblijf in Seoul was een geweldige ervaring. Ik heb een hoop geleerd, nieuwe mensen ontmoet, nieuwe culturen ontdekt. Dat alles zal mij helpen op mijn weg in het driebanden. In deze laatste column blik ik nog even terug op zeven hele leerzame weken.
Dinsdag 12 juli vertrok ik met een rugzak met wat vrijetijdskleding, mijn biljarttenue en mijn keu naar Seoul. In mijn boekje stond één naam, William Oh, de man die ik bij de World Cup in 2021 in Veghel had ontmoet en die mij had aangemoedigd om een trainingsstage in de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul te volgen. Het werd een warm welkom in zijn MVL-biljartclub in de regio Gangnam.
Die eerste week kwam ik in een rollercoaster. Ik ontmoette de Nederlandse ambassadeur, Joanne Doornewaard, maakte kennis met de ex-premier van Zuid-Korea Kim-Bu Gyeom en sloot vriendschap met het Italiaanse talent Alessio d’Agata en de Koreaanse topper Jun Tae Kim. Met hen heb ik heel wat uren in de club doorgebracht, spannende partijen gespeeld en vooral veel geleerd.
Leuke dingen
En natuurlijk heb ik in Seoul ook leuke dingen gedaan. Ik beklom bergen, genoot van het uitzicht op twee uitkijktorens, bezocht andere sportwedstrijden met hostelgenoten, dolde in een meertje even buiten Seoul met biljarters, ging naar het voormalige Olympische Park en snoof cultuur in het Nationaal Museum. En ik genoot waar mogelijk van de Koreaanse keuken, met heerlijke gerechten, pittige barbecues en veel noodles.
Maar centraal tijdens mijn reis stond natuurlijk het biljarten. Ik bracht dagelijks vele uren door in de MVL-club van William om tegen Koreanen van allerlei niveaus te spelen. Soms speelde ik wel vijf of zes partijen op een dag, waarna ik doodmoe in mijn bed rolde. Intensief waren ook mijn partijen tegen Alessio en Jun Tae.
Terugkoppeling
Wekelijks koppelde ik mijn ervaringen terug aan mijn coach, Bart Boogaard, die mij vervolgens via de mail feedback gaf. Ik schreef in mijn column al eerder over het ‘Sam-ritme’, over hoe ik mij goed kon concentreren en op welke manier ik mij het beste kon voorbereiden op de ‘echte’ wedstrijden.
Zoals ik vorige week heb gemeld was mijn optreden tijdens de World Cup niet wat ik ervan gehoopt had. Maar daarom welke extra motiverend om mij te verbeteren. Nadat ik was uitgeschakeld heb ik wel genoten van het spel van anderen. Zoals van m’n maatje Jun Tae, die pas in de kwartfinale werd uitgeschakeld door de jonge Fransman Gwendal Marechal. Of van Zanetti, die weergaloos speelde in de poulefase, maar door diezelfde Marechal een ronde later toch werd uitgeschakeld.
Mooie sport
Alles is mogelijk in het driebanden. En natuurlijk heb ik genoten van Myeong Jong Cha, waarmee ik nog een aantal keer heb getraind in de MVL-club. Hij was daar onder de indruk van mij, maar die rol was nu omgedraaid. Dat hij de finale haalde, was onwijs bijzonder en zeker de halve finale was prachtig om te zien. Net als de andere halve finale overigens, waarbij het genieten was van Jaspers en Sanchez. Wat een spanning en wat is het toch een mooie sport.
Na de Worldcup ben ik nog een paar dagen naar Sokcho gegaan, om de hele reis in Zuid-Korea nog even te laten bezinken, in het mooie Seoraksan National Park. Terug in Nederland gaat het gewone leven weer verder. Ik ga weer naar mijn werk, speel deze week de GP in Sittard en ga met mijn club Zundert deelnemen aan de competitie.
Dank
Dit was mijn laatste column over mijn trip naar Seoul. Maar als je mij wil blijven volgen, kijk dan op mijn site www.samvanetten.nl of volg mij via Facebook of Instagram. Dank voor alle leuke en positieve reacties. We spreken elkaar.
Groet,
Sam
