‘Hoe ga ik deze maken?’
Omdat de competitie stillag in verband met het Europees kampioenschap driebanden, besloot Sam op trainingsstage naar Turkije te gaan. Het werd een bijzondere trip, met verrassende ontmoetingen, lange trainingspartijen, een gastvrij onthaal en heerlijk eten. Lees hier wat Sam er zelf van vindt.
Turkse toppers
Mijn doel is om in Istanbul op verschillend materiaal veel wedstrijden te spelen tegen Turkse toppers. Even kilometers maken, in een korte periode. Dat lukt. Het niveau in Turkije is hoog. Bij de grote toernooien zie je steeds vaker Turkse spelers die verrassende resultaten behalen. En in de clubs in Istanbul ben ik welkom en speel ik diverse potjes tegen een aantal van hen.
Dat doe ik met wisselend succes. Ik speel op de dag van aankomst in de club van Gulsen Degener meteen tegen een Colombiaan Julian Morales, voormalig Panamerikaans kampioen. Tevens speel ik tegen Fatih, die in de club werkt en kom dik achter. Uiteindelijk loopt dit goed af, maar het geeft aan dat iedereen hier een goede wedstrijd kan spelen.
Burak Hashas
Burak Hashas is wellicht het grootste talent van Turkije. Hij traint in Istanbul, dus ik heb gevraagd of hij wat wilde trainen. Ik ontmoet Burak in de Max Bilardo club, de club van Semih Sayginer, de man die met het Turkse team drie keer wereldkampioen in Viersen is geworden. We moeten eerst even wachten want alle 16 (!) tafels zijn bezet. Burak vertelt dat het regelmatig voorkomt dat een klant één of twee uur moeten wachten voordat hij kan spelen. We spelen drie wedstrijden, die ik alle drie verlies overigens, en daarna speel ik nog een wedstrijd tegen een klant. Mooie leerdag. Maar drie keer verliezen is natuurlijk niet de bedoeling!
Gokhan Salman
Een dag later ga ik naar Platin Bilardo, de club van Gokhan Salman. Hem ken ik van de Worldcups, waar we al een paar keer tegen elkaar gespeeld hebben. Bij een wedstrijd van hem in Heerhugowaard nodigde hij me uit om eens te komen trainen. Dat gebeurde nu dus. Ik speelde in zijn club tegen profspeler Adnan Yuksel, die bij de PBA speelt. Dus weer een goede tegenstander, lekker!
Burhan Genç
In de club van Gulsen Degener, oud-Turks kampioene en meerdere keren tweede bij het Europees kampioenschap voor dames, maak ik kennis met Burhan Genç. Een oud-topspeler die nog tegen mijn trainer Raimond Burgman heeft gespeeld en nu de jeugd traint in de club van Gulsen.
We spelen een wedstrijd tegen elkaar die ik verrassend van hem win. Burhan stelt voor om een best-of-five te spelen en dat betekent dat ik zo’n acht uur achtereen aan de tafel sta. Dat is ook weer nieuw voor mij. Ik ga akkoord en na vier partijen is de stand nog steeds in evenwicht. De vijfde partij moet de winnaar opleveren. We zijn beiden vermoeid, maar uiteindelijk win ik deze partij. Ik heb er weer een leuke trainingsmaat bij.
Wat een dag!
Een paar dagen later speel ik opnieuw tegen Burhan. Dit keer verlies ik de eerst twee partijen en ik merk dat ik me er druk over maak. Dat moet natuurlijk niet en daarom gooi ik het over een andere boeg. Bij iedere beurt denk ik ‘hoe ga ik deze maken?’ Dat is een hele andere benadering van het spelletje. Plotseling begint mijn spel te lopen. Ik win drie partijen op rij, met resultaten die ik niet gewend ben. Een heerlijk gevoel.
Istanbul en Ankara
De trainingsstage in Istanbul is uiteindelijk heel nuttig. Ik leer er heel veel, zie hoe de Turkse biljarters spelen – snel en heel aanvallend – en pas mijn speelstijl daar enigszins op aan. Daardoor hoop ik de balans in mijn spel te brengen die goed werkt.
Istanbul is een prettige stad om te verblijven. Ik ben blij dat ik zo goed word opgevangen in alle clubs. Ik heb echt het idee dat de Turken blij zijn dat ik er ben. Vermoeiend is het ook, want niet alleen sta je bijna de hele dag aan de tafel, ook moet je veel reizen. Van het Europese deel van de stad naar het Aziatische deel en weer terug. Gelukkig is het openbaar vervoer er uitstekend geregeld.
Europees Kampioenschap
Omdat ik inmiddels eerste reserve ben bij het Europees Kampioenschap ben, ga ik halverwege mijn trip met de trein naar Ankara. Daar kijk ik bij aankomst de finale van het EK Landenteams, met Nederland in de finale. Die verliezen nipt, wat een spanning.
Een dag later blijkt dat alle spelers zijn aangemeld en ik dus niet mag spelen. Dat geeft mij de mogelijkheid om Ankara eens te bekijken. Ik had een slecht beeld van de stad, maar het hotel ligt in een prettige omgeving en het ziet er gezelliger uit. Er is ook een biljartclub waar ik kan gaan trainen. Het is de club van juniorenkampioen Akkoca die mij aan wat clubspelers koppelt. Een tafel verderop is de Italiaan Marco Zanetti aan het trainen voor het EK.
Even later komt Berkay Karakurt binnenlopen. Hij wil wel een potje met mij spelen. Hij speelt super en wint. Even later vraagt hij of ik nog een partij tegen hem wil spelen. Die breekt hij echter al snel af, omdat hij zich moet voorbereiden op het EK.
Ontspanning
Kan ik me ook nog ontspannen in Turkije? Jazeker. Ik bezoek leuke wijken in Istanbul en Ankara, eet heerlijke Turkse gerechten en ga op de voorlaatste avond naar een concert. Op aanraden van mijn host Melis Yelman van de Airbnb waarin ik logeer ga ik naar DasDas naar een concert van Büyük Ev Ablukada. Voor 1500 dolenthousiaste toeschouwers. Een dag later probeert ze een kaartje voor me te regelen voor een wedstrijd van voetbalclub Galatasaray, maar helaas is de wedstrijd uitverkocht.
Al met al heb ik een hele nuttige en inspirerende trainingsstage gehad. Ik heb nieuwe ideeën opgedaan, nieuwe vrienden gemaakt, mijn eigen speelstijl tegen het licht gehouden en wijze lessen gekregen van hele aardige, gastvrije Turkse topspelers. Ben benieuwd of dit zich uitbetaalt als ik binnenkort weer competitiewedstrijden ga spelen, deelneem aan de World Cup in Ho Chi Minh-stad en de Grand Prix in Rosmalen. Ik kijk er naar uit!
