Biljarten is een concentratiesport. Je moet je focussen op iedere stoot en mag niet verslappen. En dat is best moeilijk als je vier partijen op een dag speelt. Dan slaat de vermoeidheid toe en maak je soms onnodige fouten. Maar even later maak je weer de moeilijkste caramboles. Dat is het mooie van de sport: de oneindige verrassingen.
Afgelopen week speelde ik op een avond een zogeheten survivalgame. Bij een punt krijg je van iedere deelnemer een pokerfiche, om zo ook de mindere spelers bepaalde voordelen te kunnen geven. Ik begon direct met een serie van tien en bleef vier uur lang goed scoren. Maar een foutje hier en daar wordt meteen hard afgestraft. Die afwisseling maakt het mooi en leerzaam. En in het welbekende survival systeem, waarbij losse banders dubbel tellen. Leuk en leerzaam tegelijk, ook om zo lang de focus te houden, met lange pauzes.
Seoul Tower
Natuurlijk ben ik niet iedere dag met biljarten bezig. Deze week bezocht ik met twee aardige “hostelgenoten” de Seoul Tower. Mooi uitzicht heb je daar, over de bizarre grote stad. Ook was ik onder de indruk van mijn bezoek aan het Gyeongbogung Palace, het belangrijkste koninklijk paleis van de Joseon-dynasty.
Met vijftien mensen uit mijn hostel ben ik een middag naar een baseball-wedstrijd geweest van de Doosan Bears. Er was weinig publiek in het grote stadion, maar dat maakte niet uit. Er was entertainment, waarbij een artiest liedjes zong met cheerleaders die een simpel dansje voordeden, waarop iedereen kon meedansen. En dat doet ook iedere Koreaan dan. Verder waren er spelletjes in de pauzes, waarbij we zelfs nog op de Koreaanse televisie kwamen. Al met al mooi om mee te maken.
Maar biljarten vormt voor mij natuurlijk wel de hoofdmoot van mijn dagbesteding. Daarom wilde ik graag naar de finaledag van een PBA-toernooi. De PBA is de nieuwe Koreaanse profbond. Helaas was de eindstrijd uitverkocht. Ik ken gelukkig wel wat biljarters en via de Belgische oud-kampioen Eddy Leppens hoopte ik toch naar binnen te kunnen. Maar zelfs voor deze wereldtopper was er geen plekje over.
Eddy nodigde mij wel uit om, samen met zijn vrouw Andrea, een Koreaanse barbecue te doen. En we maakten de afspraak om een keertje samen te gaan trainen.
Geluksdag
Nu ik ruim veertien dagen in Seoul ben, begin ik mijn draai te vinden. Waarschijnlijk komt dat omdat ik de tafels nu goed ken. Ik word zeker nog weleens verbaasd door een Koreaanse klant, die zomaar boven de 1 gemiddeld speelt en mij verslaat. Maar soms verbaas ik hen ook wel, merk ik.
Zo werd ik uitgedaagd door een Koreaanse biljarter die normaal niet in de MVL-club speelt. Het was aan het einde van de dag en ik was behoorlijk moe. Maar het bloed kruipt natuurlijk waar het niet gaan kan. Ondanks de vermoeidheid speelde ik erg lekker, met een van mijn beste wedstrijden tot gevolg. Ik ben benieuwd of het een geluksdag was of dat er inderdaad een stijgende lijn in mijn spel zit.
Daarnaast sloot ik deze week ik af met een bandstoot partijtje tegen William Oh. De Koreanen zijn nogal onder de indruk van de manier waarop wij in Europa kunnen bandstoten. Zelf hebben ze nog niet veel kennis van het spel. Ze begrijpen niet als ik al 15 à 20 puntjes bij elkaar maak langs de band. Toch willen de meeste goede spelers het graag leren. Ik ben benieuwd of en hoe deze discipline zich in Korea gaat ontwikkelen.
Tot volgende week!
PS. Heb je het al gezien. Ik heb op mijn site een speciale knop voor Supporters.
